English version

• polskie
podział tematyczny
 
• anglojęzyczne
podział tematyczny
 
Newsletter:

• Zamów informacje o nowościach z wybranego tematu
 
Informacje:

• o księgarni

• koszty wysyłki

• kontakt

• Cookies na stronie

We współczesnym świecie rośnie stale zainteresowanie innowacjami jako nieodzownym źródłem rozwoju gospodarczego. Jednocześnie dojrzewa świadomość, że korzystanie z tego źródła i zwiększenie jego obfitości wymaga nowego podejścia do procesów innowacyjnych w przedsiębiorstwach. Tradycyjny pogląd, że innowacja jest tworem genialnego umysłu, w którym spontanicznie lub pod wpływem nic nie znaczących dla przeciętnego człowieka impulsów rodzą się nowe idee, nie wytrzymuje dziś konfrontacji z rzeczywistością [8, s. 7]. Współczesne warunki rozwoju nie pozwalają liczyć na spontaniczną interwencję genialnych jednostek jako na jedyne, czy choćby główne, źródło powstawania nowych produktów i metod wytwarzania. Wprawdzie spontaniczność i przypadkowość odkryć czy wynalazków zawsze były i są istotnymi zjawiskami w procesach innowacyjnych, ale rozwój nowoczesnego przedsiębiorstwa nie może opierać się tylko na intuicji wybitnych jednostek i przypadkach. Dziś idee nowych produktów i technologii dojrzewają stopniowo, w wyniku systematycznych analiz i badań, wymagających często połączenia twórczego wysiłku wielu instytucji reprezentujących różne dziedziny wiedzy. W rezultacie zwykle nie można przypisać jednoznacznie powstania nowego produktu czy technologii wyłącznie ani nagłemu przebłyskowi twórczej myśli, ani systematycznym badaniom i eksperymentom, gdyż wszystkie działania składające się na proces powstania innowacji są wzajemnie ze sobą powiązane w jeden skomplikowany łańcuch zdarzeń. Tworzenie ogniw tego łańcucha wymaga obecnie dużych nakładów, których wysokość często przekracza możliwości finansowe nawet dużych przedsiębiorstw. Inspiruje to rządy państw do wspierania procesów innowacyjnych. Równocześnie podejmowana jest międzynarodowa współpraca na tym polu. Szczególne jej znaczenie dostrzegają państwa Unii Europejskiej.

Innowacyjność - w świetle nowej strategii Unii Europejskiej - ma być jednym z zasadniczych elementów wzmocnienia spójności Unii i rozwoju regionalnego [19, s. l].

Próby prognozowania kierunków przyszłego rozwoju gospodarczego i społecznego świata i w tym kontekście rozwoju badań naukowych oraz wdrażania nowych technologii są przedmiotem dyskusji prowadzonych w najbardziej rozwiniętych gospodarczo krajach świata (zwłaszcza w Stanach

Zjednoczonych). Są one także przedmiotem prac inicjowanych przez międzynarodowe organizacje gospodarcze (np. Unię Europejska i OECD).

Komisja Europejska dostrzegając "deficyt innowacyjny" wyrażający się spadkiem konkurencyjności gospodarek państw członkowskich Unii Europejskiej w stosunku do gospodarek Stanów Zjednoczonych i Japonii, podjęła w latach osiemdziesiątych szereg działań mających na celu doprowadzenie do wzrostu innowacyjności w krajach członkowskich Unii. Działania te zostały wzmocnione i przyspieszone w latach dziewięćdziesiątych. Ich efektem jest uruchomienie nowych programów realizowanych m.in. w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (ERDF), utworzenie sieci instytutów naukowych podlegających Komisji Europejskiej, działających w ramach Joint Research Centre (JRC), a zwłaszcza podjęcie realizacji wieloletnich programów ramowych w dziedzinie badań naukowych i rozwoju technologii. Do tej pory zrealizowano cztery edycje tych programów. W roku 1998 rozpoczęta została realizacja V Programu Ramowego.

W ramach czwartego Programu Ramowego, realizowanego w latach 1994-1998 uruchomiony został program Innovation, który stał się platformą dla następnych inicjatyw z zakresu upowszechniania i optymalizacji wyników badań naukowych. Program o podobnym przeznaczeniu znalazł się również w projekcie piątego Programu Ramowego na lata 1998-2002.

Potencjał badawczo-innowacyjny Polski jest dużo niższy niż przeciętnie w Unii Europejskiej. Ogranicza to krajowe możliwości transferu innowacji do przedsiębiorstw, obniżając w konsekwencji poziom ich konkurencyjności międzynarodowej. Przystąpienie do Unii stwarza możliwość uczestnictwa w unijnych programach rozwoju i korzystania z funduszy pomoco-wych. Jednocześnie przyszłe członkostwo w Unii obliguje Polskę do rozszerzenia zakresu i intensyfikacji działań wspomagających procesy badaw-czo-innowacyjne. Właśnie tym problemom poświęcona jest niniejsza publikacja. Jej treść ujęta została w ośmiu rozdziałach.

Problem konieczności wprowadzania częstych zmian w działalności współczesnego przedsiębiorstwa jako skutków pojawiania się gwałtownych i przełomowych zdarzeń w jego otoczeniu rozważany jest w rozdziale pierwszym.

Rozdział drugi to prezentacja rozwoju przedsiębiorstwa jako procesu zmian, na który wpływ ma jego cykl życia, rodzaj i typ otoczenia a innowacje są czynnikiem niwelacji luki jego rozwoju.

Przedstawienie istoty procesów innowacyjnych - ich rodzajów, źródeł i możliwych strategii rozwoju dokonane jest w rozdziale trzecim.

Metodyką szacowania opłacalności przedsięwzięć innowacyjnych wraz z przykładami omówiono w rozdziale piątym.

W rozdziale szóstym przeprowadzone jest wielostronne porównanie i ocena poziomu innowacyjności przedsiębiorstw polskich i krajów Unii Europejskiej.

Zakres i formy pomocy państwa w realizacji polityki innowacyjnej oraz podejmowane działania dostosowawcze w procesie integrowania się z Unią są analizowane w rozdziale siódmym.

Rozdział ósmy zawiera główne założenia polityki innowacyjnej Unii Europejskiej oraz formy pomocy udzielanej przedsiębiorstwom przez rządy siedmiu wiodących państw Unii.

Pojęcie i rolę przedsiębiorstwa innowacyjnego w gospodarce oraz rynkowe uwarunkowania przedsięwzięć innowacyjnych przedstawiono w rozdziale czwartym.

221 STR.