Problem filozoficzny, który stawia przed nami tworzenie kompozycji narracyjnej,
dotyczy rozmaitych relacji i napięć między czasem opowieści, czasem życia oraz
działaniem afektywnym. Wielowymiarowa konfrontacja czasu z opowieścią oceniana jest
przez pryzmat licznych dziedzin wiedzy, przede wszystkim fenomenologii czasu,
historiografii oraz literackiej teorii opowieści fikcyjnej.
Drugi tom Czasu i opowieści poświęcony jest badaniu teorii narracyjności
przedstawionej w tomie pierwszym. Tym razem jednak badanie owo usytuowane zostało już
nie na płaszczyźnie opowieści historycznej, lecz na płaszczyźnie opowieści
fikcyjnej.
Paul Ricoeur (1913–2005)
Filozof, autor znakomitych dzieł, poświęcił swoją refleksję analizie podmiotu, jego
działania i jego stosunku do czasu (Czas i opowieść, wyd. oryg. 1983, 1984, 1985) oraz
nawiązał trwały dialog z psychoanalizą, lingwistyką, strukturalizmem, a także z
teoriami społecznymi i politycznymi (L’Idéologie et l’Utopie, 1997). Odnowił
również poszukiwania egzegetyczne i biblijne (Myśleć biblijnie, 1998, wyd. pol. 2003;
Lectures 3, 1994).
252 strony, B5, oprawa miękka