Publikacja jest aktualnie niedostępna.
Książka, która wywołała jeden z najgłośniejszych sporów
intelektualnych końca XX wieku.
Kiedy w 1989 roku wraz z murem berlińskim legł w gruzach komunizm, Francis Fukuyama
ogłosił w swym słynnym eseju Koniec historii.
Odwołując się do nauk przyrodniczych oraz do filozofii Hegla i Nietzschego,
stworzył on niezwykle ciekawą koncepcję, wedle której nastąpił kres konfliktów
między wielkimi systemami politycznymi, zaś wszystkie społeczeństwa będą od tej pory
dążyć do modelu liberalnej demokracji - wprawdzie nie wolnego od wad, ale najlepszego z
możliwych.
Amerykański myśliciel stawia w swej książce bardzo istotne pytania:
Czy celowe jest dociekanie historii ludzkości?
Czy zmierza ona w jakimś wyraźnym kierunku? W jakim punkcie względem
„końca historii” się znaleźliśmy?
I kim jest ów „ostatni człowiek” zamieszkujący świat krańca
dziejów?
To niezwykle inspirująca i prowokująca lektura, która przysporzyła Fukuyamie zarówno
wielu wrogów i krytyków, jak i zagorzałych wielbicieli uważających go za proroka
nowego porządku. Czy jej główne tezy w świecie po 11 września są nadal aktualne?
324 strony, oprawa miękka