Walter Benjamin (1892-1940) przez ostatnie lata życia intensywnie
pracował nad wspomnieniami z dzieciństwa.
Było to dzieciństwo dostatnie i zapewne szczęśliwe, jako że rodzice
należeli do grupy zamożnych mieszczan żydowskich w Berlinie. Krótkie
"migawki" oświetlające okres ostatnich lat XIX i pierwszych XX wieku stanowią
arcydziełka literatury wysokiej, liryczne i filozoficzne obrazy epoki widzianej oczami
dziecka. Benjamin, rówieśnik telefonu, ale i obserwator mitu założycielskiego Rzeszy,
stał na progu między dwoma stuleciami, czemu później, opracowując wspomnienia, dał
filozoficzny wyraz. Obecna, wczesna wersja z początku lat trzydziestych (tak zwana wersja
z Gießen) jest jedną z kilku, jakie powstały do czasu tragicznej śmierci autora
podczas próby ucieczki z Francji w 1940 roku. Uchodzi za najświeższą, spontaniczną,
niepoddaną jeszcze późniejszej intelektualnej obróbce. W świetle losów dorosłego
Benjamina-emigranta tułającego się po Europie berlińskie wspomnienia nabierają
charakteru poszukiwań zakorzenienia i bezpieczeństwa - o których z góry wiadomo, że
mogą być tylko drogą w przeszłość nie do odzyskania.
224 strony, oprawa miękka