Galimatias
Zaprzepaszczony sens Oświecenia
Nowoczesność jest rozdarta, uwikłana w sprzeczności. Próbując wyrwać się z
zamętu świata, odwołaliśmy się do autorytetu rozumu. Dziś świetnie już wiemy, że
zamęt związany może być także z rozumem.
Optymistyczne przesłanie Wieku Świateł załamało się. Symbolika Oświecenia to
symbolika dobroczynnej iluminacji.
Już rewolucja francuska stawia nam jednak przed oczami obraz parkosyzmów
ludzkiego szaleństwa. A dzisiaj? Ze wszystkich stron wkrada się wieloznaczność i
niepewność. Czy jesteśmy racjonalni?
Żyjemy w gmatwaninie prawd ułomnych, mających krótki żywot. Mówimy o demokracji,
z pewnością nie wypada nam już jednak mówić o rządach rozumu. Przed bezradnością
bronimy się, uciekając do krainy mitów. W mętnych wodach popkultury rodzą się nowe
mitologie. Walczymy z nimi orężem utopii. Obraz Miasta Słońca zastąpiła dziś utopia
rozumu komunikacyjnego. Powstaje galimatias. Czy potrafimy się z nim zmierzyć?
Racjonalność terroru (obrona rewolucji przed jej wrogami, zagrożenie obleganej przez
nieprzyjaciół ojczyzny) ma charakter pozorny. W istocie bowiem najważniejsza jest sama
furia sponiewierania i zastraszenia, która niweczy wszelkie wymagania rozumu. Jakże
inaczej mielibyśmy bowiem oceniać samą formułę obwinienia, którą przyjmowano,
tworząc prawne podstawy machiny śmierci. Zgodnie z dekretem z 22 prairiala (10 czerwca)
1794 roku Trybunał Rewolucyjny mógł wydać tylko dwa wyroki – uniewinnienie lub
śmierć. Na żadne niuanse nie ma miejsca. Rewolucyjny „wymiar sprawiedliwości”
stanowi w istocie świadectwo manichejskiej obsesji, która sens działania odnajduje w
pragnieniu oczyszczenia, dokonującego się poprzez śmierć, poprzez unicestwienie tego,
co „nieczyste”.
Ze Wstępu
Stanisław Filipowicz, profesor
Uniwersytetu Warszawskiego, członek rzeczywisty PAN, dziekan Wydziału I Nauk
Humanistycznych i Społecznych PAN, autor licznych prac dotyczących historii myśli
politycznej, demokracji, nowoczesności. Wśród nich: Mit i spektakl władzy
(1988), Pochwała rozumu i cnoty. Republikańskie credo Ameryki (1997), Twarz
i maska (1998), Historia myśli polityczno-prawnej (2003), Demokracja. O
władzy iluzji w królestwie rozumu (2007), Prawda i wola złudzenia (2011).
W swoich książkach zastanawia się nad erozją nadziei i oczekiwań związanych z
tradycją Oświecenia, nad konfliktem pomiędzy wolą prawdy i wolą złudzenia,
prowadzącym stopniowo do przemiany obywatelskiej kultury demokratycznej, opartej na
wzorcach racjonalnego działania, w pop-kulturowy jarmark fikcji.
Wstęp
I. Iluminacja
1. Prolog
2. Objawienie.
II. Błędne ognie
III. Apostazja
1. Genealogia
2. Mitologia
IV. Dom trwogi – demokracja
1. Galimatias
2. Podziemie (resentyment)
3. Homo artif icialis – rozprzężenie mechanizmu
4. Utopia rozumu komunikacyjnego
Indeks nazwisk
206 stron, Format: 15.0x21.0cm, oprawa miękka