Miękka siła i dyplomacja publiczna Polski
Miękka siła i dyplomacja publiczna Polski to publikacja poświęcona wykorzystaniu
niematerialnych zasobów państwa w stosunkach międzynarodowych.
Dyskusję nad miękką siłą zapoczątkował Joseph Samuel Nye, który spopularyzował
to pojęcie na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Autorka niniejszej
publikacji opisuje problem na przykładzie Polski, która bardzo aktywnie wykorzystuje
swoje zasoby miękkiej siły co najmniej od połowy lat dziewięćdziesiątych. Podobnie
czynią inne państwa, zwłaszcza kraje małe i średnie.
Książka Profesor Beaty Ociepki jest pierwszą w naszym
kraju próbą opisania mariażu soft power z dyplomacją publiczną. Jest to o tyle
ważne, że Polska należy do grupy krajów mających nie tylko interesy, lecz także
ambicje – jest krajem aktywnym, chcącym zmieniać swe otoczenie. Realizacji jej ambicji
może pomóc dyplomacja publiczna i soft power. Pod warunkiem wszakże, umiejętnego
wykorzystania potencjału jakie obie niosą. Praca Beaty Ociepki jest z tego punktu
widzenia niesłychanie potrzebna.
z recenzji prof. dr. hab. Romana Kuźniara
Beata Ociepka pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 2002 r.
kieruje Zakładem Komunikowania Międzynarodowego na Wydziale Nauk Społecznych.
Specjalizuje się w badaniach nad komunikowaniem międzynarodowym, komunikacją
polityczną, miękką siłą i dyplomacją publiczną. Autorka, współautorka i redaktor
niemal 100 publikacji, w tym książek Niemiecki wydawca – polski czytelnik. Prasa
niemieckich wydawców w debacie publicznej (wspólnie z J. Woźną, Wrocław 2009),
Dyplomacja publiczna (Wrocław 2008); Populism and Media Democracy (Wrocław 2005), Dla
kogo telewizja? Model publiczny w postkomunistycznej Europie Środkowej (Wrocław 2003).
Wstęp.
ROZDZIAŁ 1
Miękka siła: nowa koncepcja?
1.1. Siła
1.2. Miękka siła państw twardych
1.3. Państwo cywilne a zasoby siły twardej i miękkiej
1.4. Miękka siła państw średnich
1.5. Miękka siła a międzynarodowa rola Polski. Polska jako państwo średnie
1.6. Pozycja międzynarodowa państwa: pomiar miękkiej siły
ROZDZIAŁ 2
Dyplomacja publiczna jako narzędzie miękkiej siły
2.1. Definiowanie dyplomacji publicznej jako narzędzia miękkiej siły
2.2. Dyplomacja publiczna a dyplomacja klasyczna Dyplomacja niszowa państw średnich
2.3. Dyplomacja publiczna jako forma politycznego komunikowania międzynarodowego
2.4. Logika procesów opiniotwórczych
2.5. Dyplomacja publiczna a propaganda
2.6. Dyplomacja publiczna z perspektywy public relations
2.7. Dyplomacja publiczna i branding
2.8. Branding regionów (województw) i miast
2.9. Dyplomacja publiczna jako komunikacja strategiczna. Strategia komunikowania w
dyplomacji publicznej
ROZDZIAŁ 3
Wykorzystanie zasobów miękkiej siły: organizacja dyplomacji publicznej
3.1. Dyplomacja publiczna w polskiej polityce zagranicznej: polski model
zarządzania zasobami miękkiej siły
3.2. Kontekst europejski
3.3. Pomoc (współpraca) rozwojowa a dyplomacja publiczna
3.4. Rola organizacji pozarządowych. NGO czy QUANGO? Postrzeganie organizacji
pozarządowych a miękka siła państwa
3.5. Dyplomacja diaspory: rola Polonii
3.6. Dyplomacja publiczna a dyplomacja kulturalna
3.7. Zasoby polskiej miękkiej siły w dyplomacji kulturalnej
3.8. Dyplomacja historyczna - zagraniczna polityka historyczna
ROZDZIAŁ 4
Media jako zasób miękkiej siły i ich rola w dyplomacji publicznej: nadawanie za
granicę.
4.1. Media jako zasób miękkiej siły
4.2. Wydarzenia medialne
4.3. Nadawanie za granicę
4.4. Biełsat TV
4.5. Kampanie reklamowe w mediach
4.6. Media społecznościowe w dyplomacji publicznej: potencjał symetryczności?
Zakończenie
Bibliografia
Wykaz tabel i rycin
Indeks nazwisk
Wykaz skrótów
232 strony, Format: 16.0x23.0cm, oprawa miękka