Jadwiga Staniszkis zaczyna od pokazania dwóch – konkurujących
ze sobą – źródeł porządku (traktatowego i kryzysowego). W dwóch kolejnych esejach
przedstawia filozofię władzy zawartą w Traktacie Lizbońskim. A także – widoczną w
tle zmianę ontologii władzy, oraz jej podstaw epistemologicznych. Pierwszą część
książki kończą rozważania dotyczące ewolucji – od dyktatu idei, przez dyktat
formy, do obecnego dyktatu mocy. Drugą część otwiera tekst pt. „Kryzys jako
norma”, poświęcony antropologii kryzysu. Tu właśnie autorka zajmuje się m.in.
końcem „buntu mas” i innymi, cywilizacyjnymi, konsekwencjami obecnego kryzysu. A
także opisuje wykorzystanie sytuacji kryzysowej dla przebudowy modelu kapitalizmu i
globalnej architektury, z traktowaniem kryzysu jako szansy. Kolejny esej jest przyczynkiem
do antropologii komunizmu, koniecznym ze względu na szybkie zapominanie, czym był tamten
system. Zapominanie zakodowane w sposobie, w jaki zrekonstruowano myślowo komunizm w
momencie jego odrzucania na poziomie świadomości potocznej.
W zakończeniu autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie o świat po kryzysie, a także
– zarysować koncepcję niedualistycznej (postkantowskiej) władzy, istniejącej już
tylko jako „postulat” (założenie) przyjmowane przez samych poddanych.
Jadwiga Staniszkis (ur. 1942)
Socjolog, politolog, publicystka, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN oraz na
Wydziale Politologii Wyższej Szkoły Biznesu – National Louis University w Nowym
Sączu. Jest autorką wielu książek, m.in: „Postkomunizm: próba opisu”, „Władza
globalizacji”, „O władzy i bezsilności”, „Ja. Próba rekonstrukcji” oraz
licznych artykułów.
Spis rzeczy
Wstęp
CZĘŚĆ I. ZARZĄDZANIE „ZŁOŻONOŚCIĄ”: W POSZUKIWANIU NOWEJ FORMUŁY
WŁADZY
Kryzys jako katalizator porządku
Europa: rewolucja bez ideologii?
Paradoksy tożsamości
Dyktat idei. Dyktat formy. Dyktat mocy
CZĘŚĆ II. PRZYCZYNKI DO ANTROPOLOGII WŁADZY
Kryzys jako norma
Zapominanie. Przyczynek do antropologii komunizmu
Zakończenie
232 strony, oprawa twarda