KRYTYKA INSTRUMENTALNEGO ROZUMU
[Zur Kritik der instrumentellen Vernunft]
seria Społeczeństwo Współczesne
Jesteśmy dziedzicami Oświecenia i postępu technicznego na dobre i na złe.
Przeciwstawianie się im przez regresję do prymitywnych stadiów nie złagodzi
wywołanego przez nie permanentnego kryzysu. Przeciwnie, takie rozwiązania prowadzą od
historycznie rozumnych do skrajnie barbarzyńskich form społecznego panowania. Jedynym
sposobem dopomożenia naturze jest wyzwolenie jej pozornego przeciwieństwa -
niezależnego myślenia.
Max Horkheimer
Przewodnim motywem rozprawy Maxa Horkheimera są dzieje europejskiej
racjonalności, wskazujące na postępującą instrumentalizację rozumu, w której Autor
upatruje symptom kryzysu kultury.
Uważa bowiem, że zdegradowanie myśli do roli narzędzia musi prowadzić w
rezultacie do barbaryzacji życia społecznego. Swą diagnozę kryzysowej sytuacji kultury
europejskiej - opartą na założeniach teorii krytycznej - konfrontuje z koncepcjami
innych teoretyków kultury, od Nietzschego przez Spenglera, Ortegę y Gasseta po Huxleya.
OD TŁUMACZKI HORKEIMER A HABERMAS DWIE KONCEPCJE INSTRUMENTALNEGO ROZUMU
PRZEDMOWA DO PIERWSZEGO WYDANIA NIEMIECKIEGO
PRZEDMOWA
1.ŚRODKI I CELE
2.PRZECIWSTAWNE REMEDIA
3.REWOLTA NATURY
4.WZLOT I UPADEK INDYWIDUUM
5.O POJĘCIU FILOZOFII
INDEKS NAZWISK
185 stron, A5, twarda oprawa