IMIONA WOJNY ROMANOWSKI Z. Bankowa.pl

Czy mozna w tym samym utworze pokazac dramat, rozterki kobiety imieniem Wanda, na która zwalila sie jak najwieksze nieszczescie wojna, czyniac ja wdowa, kobiety, której celem jest nie konspiracja, lecz wychowanie urodzonego podczas okupacji dziecka, a równolegle z tym opisac decyzje polityczne i wojskowe, wreszcie dramat generala Sikorskiego, który zaczal orientowac sie, ze sprawa polska stanowila przeszkode w planach porozumienia sie Churchilla, Roosevelta ze Stalinem? I pokazac w szeregu wyrazistych scen dylematy, w tym tragiczne, drugiego przywódcy Polaków, "Grota"-Roweckiego?

Czy mozna sledzic losy Jana, dawnego oficera Flotylli Pinskiej, potem wieznia sowieckich obozów, który, uniknawszy Katynia, zostaje zolnierzem elity elit, cichociemnym, by zginac na ulicach Berlina w pojedynku z innym Paulem von Buchendorfem, a równoczesnie pokazac final hitlerowskiego szalenstwa?

Można. Świadczy o tym powieść Imiona wojny, nawiązująca do znanej czytelnikom powieści Imiona honoru, ocenionej przez krytykę jako fresk polityczno-obyczajowy z zaskakującą fabułą, barwnymi postaciami i ciekawymi szczegółami.

"W Cieniu jaskółki Zdzisław Romanowski napisał o tym, jak Wielka Polityka wkracza w życie zwykłych ludzi. Tak bardzo zwykłych, że istnienia Wielkiej Polityki wcześniej nie podejrzewali. (...) Inaczej jest w Imionach honoru: tu mamy do czynienia z próbą równoległego pokazania losów zwykłych ludzi i dojrzewających decyzji gabinetów, które za kilka miesięcy, tygodni, potem dni i godzin, wydadzą wyrok na czyjeś miasto, dom, plany zawodowe, karierę naukową, a także pierwszą miłość, ciszę wiejskiego popołudnia, ulubioną klacz i porcelanowy serwis..."

Agnieszka Czachowska, "Twórczość"

"Jak to dobrze, że istnieje jeszcze u nas taka proza - z rozmachem skrojone epickie freski historyczne, w których losy jednostek naturalnie wyrastają i splatają się z losami wielkich zbiorowości, z dziejami narodów i państw kreślonymi z dbałością o historyczną rzetelność i obiektywizm".

Grzegorz Wiśniewski, "Sprawy Wschodnie"

Zdzisław Romanowski - urodzony w 1932 roku, w Pińsku. Ukończył filologię polską na UAM w Poznaniu. Zawodową pracę dziennikarską rozpoczął w tygodniku studenckim "Wyboje". Debiutował jako prozaik powieścią Porwane życie (1969). Z szeregu innych powieści jego autorstwa duże zainteresowanie wywołały (wydane pod pseudonimem Adam Wald) Godzina przeznaczenia (1994) i Czas intrygi (1995) mówiące o okresie powstania "Solidarności" i intrygach w jej zwalczaniu, w tym reakcji Kremla, a Cień jaskółki (2001), powieść opisującą dzieciństwo w Pińsku, wysoko ocenił Ryszard Kapuściński. Wydane przez Zysk i S-ka Wydawnictwo Imiona honoru (2007) Janusz Odrowąż-Pieniążek nazwał w "Rzeczpospolitej" wielowątkową powieścią polityczno-obyczajową.

412 stron, oprawa miękka

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy pocztą e-mail lub telefonicznie,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.