English version

• polskie
podział tematyczny
 
• anglojęzyczne
podział tematyczny
 
Newsletter:

• Zamów informacje o nowościach z wybranego tematu
 
Informacje:

• o księgarni

• koszty wysyłki

• kontakt

• Cookies na stronie

Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych a granice prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji w Unii Europejskiej

Analiza prawnoporównawcza

W książce przedstawiono problematykę czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych, wprowadzonej załącznikiem I do dyrektywy 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych.

Publikacja zawiera m.in. omówienie:

– wymienionych w liście zakazanych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów – w tym działań z zakresu reklamy, sprzedaży, gier losowych, konkursów z nagrodami oraz sprzedaży typu „piramida”,

– konsekwencji istnienia czarnej listy w postaci niemożności bezwzględnego zakazania w prawie krajowym innych praktyk handlowych niż wskazane w załączniku I,

– wniosków dotyczących błędnej implementacji czarnej listy do polskiego i niemieckiego porządku prawnego.

Książka przeznaczona jest dla praktyków - prawników, a także przedsiębiorców i konsumentów, zawiera też rozbudowaną część teoretycznoprawną, dzięki czemu zainteresuje również teoretyków prawa.

Wykaz skrótów

Wstęp

Rozdział I
Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w systemie prawa Unii Europejskiej
1. Uwagi ogólne
2. Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów jako etap w tworzeniu europejskiego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.1. Europejskie prawo zwalczania nieuczciwej konkurencji czy europejskie prawo konsumenckie?
2.1.1. Czarna lista jako element europejskiego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.1.1. Czarna lista jako element europejskiego prawa konsumenckiego
2.2. Rozwój europejskiego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.2.1 Harmonizacja negatywna prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.2.2. Harmonizacja pozytywna prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.2.2.1. Pierwsze próby harmonizacji prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.2.2.2. Harmonizacja przepisów w relacjach B2B i B2C
2.2.2.3. Harmonizacja przepisów w relacji B2C
2.2.2.4. Harmonizacja przepisów w relacji B2B
2.3. Wpływ metody harmonizacji oraz zakresu regulacji prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji na powstanie czarnej listy
2.3.1. Ewolucja metody harmonizacji prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.3.1.1. Wybór dyrektywy jako instrumentu prawnego
2.3.1.2. Rezygnacja z harmonizacji minimalnej
2.3.1.3. Dokonanie harmonizacji maksymalnej
2.3.2. Odrębna regulacja relacji B2C
2.4. Podsumowanie
3. Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów jako metoda regulacyjna
3.1. Lista jako instrument prawa Unii Europejskiej
3.1.1. Biała lista w prawie Unii Europejskiej
3.1.2. Szara lista w prawie Unii Europejskiej
3.1.3. Czarna lista w prawie Unii Europejskiej
3.2. Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów
3.2.1. Rozwój koncepcji listy nieuczciwych praktyk handlowych
3.2.2. Wybór czarnej listy jako instrumentu prawnego
3.2.3. Cele czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
3.2.3.1. Osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów
3.2.3.2. Ochrona konkurentów?
3.2.3.3. Przyczynienie się do właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego
3.2.3.4. Zwiększenie pewności prawnej
3.2.3.5. Zapewnienie jednolitości prawa
3.2.3.6. Uzupełnienie rozwiązań dyrektywy 2005/29/WE
3.3. Podsumowanie
4. Charakterystyka czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.1. Zakres załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.1.1. Zakres podmiotowy załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.1.1.1. Obowiązywanie w relacjach B2C
4.1.1.2. Obowiązywanie w relacjach przedsiębiorca - przeciętny konsument?
4.1.1.3. Nieobowiązywanie w relacjach B2B
4.1.2. Zakres przedmiotowy załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.1.2.1. Nieuczciwa praktyka handlowa
4.1.2.2. Podział na wprowadzające w błąd i agresywne praktyki handlowe
4.1.2.3. Wyłączenia spod zakresu stosowania czarnej listy
4.1.3. Zakres terytorialny załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.1.3. Zakres teleologiczny załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.2. Cechy czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.2.1. Bezwzględny charakter zakazów z załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.2.2. Jednolite obowiązywanie załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.2.3. Zamknięty charakter załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.2.3.1. Zamknięty charakter czarnej listy a akt implementujący dyrektywę 2005/29/WE w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
4.2.3.2. Zamknięty charakter czarnej listy a akt prawny nieimplementujący dyrektywy 2005/29/WE
4.2.4. Nadrzędność stosowania załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.3. Konsekwencje naruszenia czarnej listy
4.3.1. Legitymacja czynna przy naruszeniu załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.3.2. Roszczenia przysługujące przy naruszeniu załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.3.3. Ciężar dowodu w przypadku naruszenia załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.3.4. Sankcje za naruszenie załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.4. Podsumowanie
5. Zmiana czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorstw wobec konsumentów
5.1. Sposób zmiany załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.1.1. Znaczenie art. 5 ust. 5 zdanie drugie in fine dyrektywy 2005/29/WE
5.1.2. Formy zmiany załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2. Zakres zmiany załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.1. Zmiana zakresu podmiotowego załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.2. Zmiana zakresu przedmiotowego załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.3. Zmiana zasad stosowania załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.4. Modyfikacja sposobu zmiany załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.5. Uchylenie załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.3. Podsumowanie
6. Wnioski

Rozdział II
Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w systemie prawa krajowego
1. Uwagi ogólne
2. Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów jako etap w tworzeniu krajowego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.1. Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów jako etap w tworzeniu krajowego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji, krajowego prawa zwalczania nieuczciwych praktyk handlowych czy krajowego prawa konsumenckiego
2.1.1. Prawo polskie
2.1.2. Prawo niemieckie
2.2. Rozwój krajowego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.2.1. Prawo polskie
2.2.1.1. Rozwój polskiego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji do wydania ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 1993 r.
2.2.1.2. Wpływ harmonizacji prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji na prawo polskie
2.2.2. Prawo niemieckie
2.2.2.1. Rozwój niemieckiego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji przed przystąpieniem Niemieckiej Republiki Federalnej do EWG
2.2.2.2 Wpływ harmonizacji prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji na prawo niemieckie
2.3. Czarna lista nieuczciwych praktyk krajowych a ewolucja celów krajowego prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.3.1. Prawo polskie
2.3.2. Prawo niemieckie
2.4. Podsumowanie
3. Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów jako metoda regulacyjna w prawie krajowym
3.1. Lista jako instrument prawa krajowego
3.1.1. Prawo polskie
3.1.2. Prawo niemieckie
3.2. Implementacja czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych do prawa krajowego
3.2.1. Odrębny charakter załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE jako wskazówka implementacyjna?
3.2.2. Sposób implementacji czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych do prawa krajowego
3.2.2.1. Prawo polskie
3.2.2.2. Prawo niemieckie
3.2.2.3. Polska i niemiecka implementacja czarnej listy nieuczciwych praktyk krajowych na tle transpozycji w wybranych państwach członkowskich
3.3. Cele krajowej czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
3.3.1. Zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów
3.3.2. Ochrona konkurentów
3.3.3. Przyczynienie się do właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego i krajowego
3.3.4. Zwiększenie pewności prawnej
3.3.5. Zapewnienie jednolitości prawa
3.3.6. Uzupełnienie krajowych rozwiązań zwalczających nieuczciwe praktyki handlowe
3.4. Podsumowanie
4. Charakterystyka czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w prawie polskim i niemieckim
4.1. Zakres czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w prawie polskim i niemieckim
4.1.1. Zakres podmiotowy czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w prawie krajowym
4.1.1.1. Prawo polskie
4.1.1.2. Prawo niemieckie
4.1.2. Zakres przedmiotowy czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w prawie krajowym
4.1.2.1. Nieuczciwa praktyka handlowa
4.1.2.2. Podział na wprowadzające w błąd i agresywne praktyki handlowe
4.1.3. Zakres terytorialny czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w prawie krajowym
4.2. Cechy czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w prawie krajowym
4.2.1. Bezwzględny charakter zakazów z czarnej listy w prawie krajowym
4.2.1.1. Prawo polskie
4.2.1.2. Prawo niemieckie
4.2.2. Jednolite obowiązywanie czarnej listy w prawie krajowym
4.2.2.1. Prawo polskie
4.2.2.2. Prawo niemieckie
4.2.3. Zamknięty charakter czarnej listy w prawie krajowym
4.2.3.1. Prawo polskie
4.2.3.2. Prawo niemieckie
4.2.4. Nadrzędne stosowanie
4.2.4.1. Prawo polskie
4.2.4.2. Prawo niemieckie
4.3. Naruszenie czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.3.1. Prawo polskie
4.3.1.1. Odpowiedzialność cywilna
4.3.1.2. Odpowiedzialność karna
4.3.1.3. Odpowiedzialność administracyjnoprawna
4.3.2. Prawo niemieckie
4.3.2.1. Odpowiedzialność cywilna
4.3.2.2. Odpowiedzialność karna
4.4. Podsumowanie
5. Zmiana czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w prawie krajowym
5.1. Brak możliwości zmiany zakresu krajowej czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów
5.2. Możliwość dokonywania zmian w prawie krajowym w celu zapewnienia poprawnej implementacji załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.1. Usuwanie krajowych zakazów per se nieobjętych załącznikiem I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.1.1. Prawo polskie
5.2.1.2. Prawo niemieckie
5.2.2. Zmiana sposobu implementacji załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
5.2.2.1. Prawo polskie
5.2.2.2. Prawo niemieckie
5.2.3. Zmiany w ramach poszczególnych zakazów objętych krajową czarną listą
5.3. Podsumowanie
6. Wnioski

Rozdział III
Zakazy z czarnej listy praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów
1. Uwagi ogólne
2. Wprowadzające w błąd praktyki handlowe przedsiębiorców wobec konsumentów nieuczciwe w każdych okolicznościach
2.1. Nieprawdziwa informacja o byciu sygnatariuszem kodeksu postępowania
2.1.1. Prawo Unii Europejskiej
2.1.1.1. Kodeksy postępowania w dyrektywie 2005/29/WE
2.1.1.2. Zakaz niezgodnego z rzeczywistością podawania się za sygnatariusza kodeksu postępowania z pkt 1 załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
2.1.2. Prawo krajowe
2.1.2.1. Prawo polskie
2.1.2.2. Prawo niemieckie
2.1.3. Podsumowanie
2.2. Posługiwanie się znakiem zaufania lub jakości bez zezwolenia
2.2.1. Prawo Unii Europejskiej
2.2.2. Prawo krajowe
2.2.2.1. Prawo polskie
2.2.2.2. Prawo niemieckie
2.2.3. Podsumowanie
2.3. Fałszywe twierdzenie o zatwierdzeniu kodeksu postępowania przez organ publiczny
2.3.1. Prawo Unii Europejskiej
2.3.2. Prawo krajowe
2.3.2.1. Prawo polskie
2.3.2.2. Prawo niemieckie
2.3.3. Podsumowanie
2.4. Twierdzenie o zatwierdzeniu przez odpowiedni organ
2.4.1. Prawo Unii Europejskiej
2.4.2. Prawo krajowe
2.4.2.1. Prawo polskie
2.4.2.2. Prawo niemieckie
2.4.3. Podsumowanie
2.5. Reklama przynęta
2.5.1. Prawo Unii Europejskiej
2.5.2. Prawo krajowe
2.5.2.1. Prawo polskie
2.5.2.2. Prawo niemieckie
2.5.3. Podsumowanie
2.6. Przynęta i zamiana
2.6.1. Prawo Unii Europejskiej
2.6.2. Prawo krajowe
2.6.2.1. Prawo polskie
2.6.2.2. Prawo niemieckie
2.6.3. Podsumowanie
2.7. Fałszywe twierdzenie o dostępności produktu przez ograniczony czas
2.7.1. Prawo Unii Europejskiej
2.7.2. Prawo krajowe
2.7.2.1. Prawo polskie
2.7.2.2. Prawo niemieckie
2.7.3. Podsumowanie
2.8. Udostępnianie usług serwisowych wyłącznie w innym języku
2.8.1. Prawo Unii Europejskiej
2.8.2. Prawo krajowe
2.8.2.1. Prawo polskie
2.8.2.2. Prawo niemieckie
2.8.3. Podsumowanie
2.9. Fałszywe twierdzenie o zgodności z prawem sprzedaży produktu
2.9.1. Prawo Unii Europejskiej
2.9.2. Prawo krajowe
2.9.2.1. Prawo polskie
2.9.2.2. Prawo niemieckie
2.9.3. Podsumowanie
2.10. Prezentowanie praw przysługujących konsumentom z mocy prawa jako cechy wyróżniającej ofertę
2.10.1. Prawo Unii Europejskiej
2.10.2. Prawo krajowe
2.10.2.1. Prawo polskie
2.10.2.2. Prawo niemieckie
2.10.3. Podsumowanie
2.11. Kryptoreklama
2.11.1. Prawo Unii Europejskiej
2.11.1.1. Zakazy reklamy ukrytej w regulacjach spoza prawa zwalczania nieuczciwej konkurencji
2.11.1.2. Zakaz kryptoreklamy z pkt 11 załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
2.11.2. Prawo krajowe
2.11.2.1. Prawo polskie
2.11.2.2. Prawo niemieckie
2.11.3. Podsumowanie
2.12. Przedstawianie rzeczowo nieścisłych twierdzeń dotyczących ryzyka z powodu nienabycia produktu
2.12.1. Prawo Unii Europejskiej
2.12.2. Prawo krajowe
2.12.2.1. Prawo polskie
2.12.2.2. Prawo niemieckie
2.12.3. Podsumowanie
2.13. Reklamowanie produktu podobnego do produktu innego producenta jako produktu tego producenta
2.13.1. Prawo Unii Europejskiej
2.13.2. Prawo krajowe
2.13.2.1. Prawo polskie
2.13.2.2. Prawo niemieckie
2.13.3. Podsumowanie
2.14. Systemy promocyjne typu "piramida"
2.14.1. Prawo Unii Europejskiej
2.14.2. Prawo krajowe
2.14.2.1. Prawo polskie
2.14.2.2. Prawo niemieckie
2.14.3. Podsumowanie
2.15. Twierdzenie o kończeniu działalności lub zmianie siedziby
2.15.1. Prawo Unii Europejskiej
2.15.2. Prawo krajowe
2.15.2.1. Prawo polskie
2.15.2.2. Prawo niemieckie
2.15.3. Podsumowanie
2.16. Twierdzenie o zwiększeniu szansy na wygraną w grach losowych
2.16.1. Prawo Unii Europejskiej
2.16.2. Prawo krajowe
2.16.2.1. Prawo polskie
2.16.2.2. Prawo niemieckie
2.16.3. Podsumowanie
2.17. Fałszywe twierdzenie o leczeniu chorób przez produkt
2.17.1. Prawo Unii Europejskiej
2.17.2. Prawo krajowe
2.17.2.1. Prawo polskie
2.17.2.2. Prawo niemieckie
2.17.3. Podsumowanie
2.18. Przekazywanie rzeczowo nieścisłych informacji o warunkach rynkowych
2.18.1. Prawo Unii Europejskiej
2.18.2. Prawo krajowe
2.18.2.1. Prawo polskie
2.18.2.2. Prawo niemieckie
2.18.3. Podsumowanie
2.19. Nieprzyznanie opisanych nagród
2.19.1. Prawo Unii Europejskiej
2.19.2. Prawo krajowe
2.19.2.1. Prawo polskie
2.19.2.2. Prawo niemieckie
2.19.3. Podsumowanie
2.20. Opisywanie produktu jako "gratis"
2.20.1. Prawo Unii Europejskiej
2.20.2. Prawo krajowe
2.20.2.1. Prawo polskie
2.20.2.2. Prawo niemieckie
2.20.3. Podsumowanie
2.21. Żądanie zapłaty za niezamówiony towar
2.21.1. Prawo Unii Europejskiej
2.21.2. Prawo krajowe
2.21.2.1. Prawo polskie
2.21.2.2. Prawo niemieckie
2.21.3. Podsumowanie
2.22. Fałszywe podawanie się za konsumenta
2.22.1. Prawo Unii Europejskiej
2.22.2. Prawo krajowe
2.22.2.1. Prawo polskie
2.22.2.2. Prawo niemieckie
2.22.3. Podsumowanie
2.23. Stwarzanie fałszywego wrażenia o dostępności usług serwisowych
2.23.1. Prawo Unii Europejskiej
2.23.2. Prawo krajowe
2.23.2.1. Prawo polskie
2.23.2.2. Prawo niemieckie
2.23.3. Podsumowanie
3. Agresywne praktyki handlowe przedsiębiorców wobec konsumentów nieuczciwe w każdych okolicznościach
3.1. Stwarzanie wrażenia o niemożliwości opuszczenia pomieszczeń bez zawarcia umowy
3.1.1. Prawo Unii Europejskiej
3.1.2. Prawo krajowe
3.1.2.1. Prawo polskie
3.1.2.2. Prawo niemieckie
3.1.3. Podsumowanie
3.2. Ignorowanie prośby o opuszczenie domu konsumenta
3.2.1. Prawo Unii Europejskiej
3.2.2. Prawo krajowe
3.2.2.1. Prawo polskie
3.2.2.2. Prawo niemieckie
3.2.3. Podsumowanie
3.3. Uporczywe i niechciane używanie środków komunikacji na odległość
3.3.1. Prawo Unii Europejskiej
3.3.2. Prawo krajowe
3.3.2.1. Prawo polskie
3.3.2.2. Prawo niemieckie
3.3.3. Podsumowanie
3.4. Zniechęcanie konsumenta do dochodzenia roszczeń na podstawie polisy ubezpieczeniowej
3.4.1. Prawo Unii Europejskiej
3.4.2. Prawo krajowe
3.4.2.1. Prawo polskie
3.4.2.2. Prawo niemieckie
3.4.3. Podsumowanie
3.5. Bezpośrednie wezwanie dzieci do nabycia reklamowanych produktów
3.5.1. Prawo Unii Europejskiej
3.5.2. Prawo krajowe
3.5.2.1. Prawo polskie
3.5.2.2. Prawo niemieckie
3.5.3. Podsumowanie
3.6. Żądanie zapłaty za dostawę niezamówioną
3.6.1. Prawo Unii Europejskiej
3.6.2. Prawo krajowe
3.6.2.1. Prawo polskie
3.6.2.2. Prawo niemieckie
3.6.3. Podsumowanie
3.7. Informowanie o zagrożeniu utraty pracy lub środków do życia w razie braku zakupu produktu przez konsumenta
3.7.1. Prawo Unii Europejskiej
3.7.2. Prawo krajowe
3.7.2.1. Prawo polskie
3.7.2.2. Prawo niemieckie
3.7.3. Podsumowanie
3.8. Stwarzanie fałszywego wrażenia o uzyskaniu nagrody przez konsumenta
3.8.1. Prawo Unii Europejskiej
3.8.2. Prawo krajowe
3.8.2.1. Prawo polskie
3.8.2.2. Prawo niemieckie
3.8.3. Podsumowanie
4. Czarna lista nieuczciwych praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów w świetle analizy poszczególnych zakazów per se
4.1. Kształt czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.1.1. Długość czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.1.2. Stopień nieuczciwości praktyk handlowych zakazanych per se
4.2. Zakres czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.2.1. Regulacja praktyk handlowych przedsiębiorców wobec konsumentów
4.2.1.1. Praktyka handlowa
4.2.1.2. Relacje przedsiębiorca - konsument
4.2.1.3. Etap relacji przedsiębiorca - konsument
4.2.2. Podział na zakazy praktyk wprowadzających w błąd i zakazy praktyk agresywnych
4.2.2.1. Wprowadzające w błąd praktyki handlowe
4.2.2.2. Agresywne praktyki handlowe
4.2.3. Brak konieczności jednoczesnego spełniania przesłanek przepisów szczegółowych i klauzuli generalnej
4.2.4. Konieczność zastosowania modelu przeciętnego konsumenta
4.2.5. Zamiar przedsiębiorcy jako przesłanka praktyki handlowej zakazanej per se?
4.3. Trudności w interpretacji zakazów per se czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.3.1. Nieprecyzyjne sformułowania użyte w czarnej liście nieuczciwych praktyk handlowych
4.3.2. Krzyżujące się zakresy przedmiotowe zakazów per se
4.3.3. Różne wersje językowe załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.3.4. Mnożenie trudności interpretacyjnych na skutek implementacji załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.4. Metody zwiększenia efektywności czarnej listy
4.4.1. Udoskonalanie czarnej listy w prawie Unii Europejskiej
4.4.1. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
4.4.1.2. Działania Komisji Europejskiej
4.4.1.3. Zmiana załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE
4.4.2. Udoskonalanie czarnej listy na płaszczyźnie krajowej
4.4.2.1. Poprawa efektywności sądów i organów krajowych
4.4.2.2. Odpowiednia wykładnia zakazów per se
4.4.2.3. Zmiana czarnej listy nieuczciwych praktyk handlowych
4.5. Podsumowanie
5. Wnioski

Wnioski końcowe

Bibliografia

634 strony, Format: 13.0x20.5cm, oprawa twarda