Myślą przewodnią książki jest założenie, iż - choć w wielu punktach
zasadniczo różne i z upływem czasu jeszcze oddalające się od siebie - rozsiane po
całej Europie liczne gminy aszkenazyjskie i sefardyjskie poddawane były, począwszy od
końca XV aż po XVIII wiek, takim samym i powszechnym naciskom oraz wpływom
zewnętrznym, co nie tylko pozwala mówić o wchodzącej w epokę nowożytną w wieku XVI
społeczności europejskich Żydów jako o całości, ale także świadczy o znacznie
bardziej zażyłych związkach pomiędzy sferą aszkenazyjską a sefardyjską, niż miało
to miejsce kiedykolwiek wcześniej.
Równie zasadniczym założeniem książki jest to, iż za zmianami w
społeczności żydowskiej, obserwowanymi w trakcie omawianego okresu, stała w mniejszym
stopniu wewnętrzna dynamika żydowskiego życia i kultury, w większym zaś - zewnętrzne
napięcia i sprzeczności w szeroko rozumianym społeczeństwie europejskim otaczającym
świat Żydów.
372 strony, oprawa miękka