| |||||
Strona główna > opis książki
• polskie
• Zamów informacje o nowościach z wybranego tematu • kontakt |
KRYZYS NAUK EUROPEJSKICH A TRANSCENDENTALNA FENOMENOLOGIA WPROWADZENIE DO FENOMENOLOGICZNEJ FILOZOFIIHUSSERL E.wydawnictwo: PWN, 2024, wydanie Icena netto: Kryzys nauk europejskich a transcendentalna fenomenologiaWprowadzenie do fenomenologicznej filozofiiKryzys nauk europejskich a transcendentalna fenomenologia to ostatnie duże dzieło Husserla, które może być traktowane jako rodzaj „ostatniego słowa” filozofa. Sposób, w jaki Husserl prezentuje w nim swoją filozoficzną wizję, różni się nieco do tego, co możemy znaleźć w jego wcześniejszych pracach. Znajdujemy tu chociażby dużo większą świadomość faktu, iż transcendentalna fenomenologia Husserla integralnie przynależy do tradycji filozoficznej zwanej idealizmem niemieckim, zaś sposób wykładu, który stosuje, odbiega miejscami od suchego stylu jego wcześniejszych książek – Husserl posługuje się tu metaforami i grami słownymi charakterystycznymi raczej dla pism Heideggera. Jeśli chodzi o filozoficzną zawartość książki, to Husserl zaczyna od próby wyjaśnienia konstytucji naukowego obrazu świata, charakterystycznego dla „nowoczesnego europejskiego człowieczeństwa”, dochodzi zaś ostatecznie do skomplikowanych analiz genezy i wewnętrznej logiki zwrotu transcendentalnego, w szczególności zaś właściwego charakteru i roli redukcji fenomenologicznej. Centralną rolę w tych analizach pełni pojęcie świata życia codziennego (Lebenswelt), które stało się niezwykle inspirujące dla prądów fenomenologicznych rozwijanych po drugiej wojnie światowej. Wstęp XIII Wprowadzenie tłumacza XLI I KRYZYS NAUK JAKO WYRAZ RADYKALNEGO KRYZYSU ŻYCIOWEGO EUROPEJSKIEGO CZŁOWIECZEŃSTWA § 1 Czy w obliczu ciągłych sukcesów nauk mamy rzeczywiście do czynienia z ich kryzysem? . 3 § 2 Pozytywistyczna redukcja idei nauki do czystej nauki o faktach. „Kryzys” nauki jako utrata jej znaczenia dla życia 5 § 3 Ufundowanie autonomii człowieczeństwa europejskiego na nowej koncepcji idei filozofii w renesansie 7 § 4 Porażka początkowo udanej nowej nauki i niewyjaśniony motyw tej porażki . 11 § 5 Ideał uniwersalnej filozofii i proces jego wewnętrznego rozkładu . 13 § 6 Historia filozofii nowożytnej jako walka o sens człowieka 17 § 7 Plan badań tej pracy 20 II WYJAŚNIENIE ŹRÓDŁA NOWOŻYTNEGO PRZECIWSTAWIENIA FIZYKALISTYCZNEGO OBIEKTYWIZMU I TRANSCENDENTALNEGO SUBIEKTYWIZMU § 8 Źródło nowej idei uniwersalności nauki w przekształceniu matematyki . 25 § 9 Galileusza matematyzacja przyrody . 28 a) „Czysta geometria” 29 b) Podstawowa myśl Galileuszowej fizyki: przyroda jako uniwersum matematyczne 34 c) Problem matematyzowalności „wypełnień” 40 d) Motywacja Galileuszowej koncepcji przyrody 44 e) Charakter wykazywania fundamentalnej hipotezy nauk przyrodniczych . 49 f) Problem sensu „formuł” nauk przyrodniczych . 51 g) Opróżnienie z sensu matematycznej nauki przyrodniczej poprzez „stechnicyzowanie” . 54 h) Świat życia codziennego (Lebenswelt) jako zapomniany fundament sensu nauk przyrodniczych 57 i) Fatalne w skutkach nieporozumienia jako następstwa niejasności co do sensu matematyzacji 63 k) Fundamentalne znaczenie problemu źródła matematycznej nauki przyrodniczej 66 l) Metodyczna charakterystyka naszej wykładni 67 § 10 Źródło dualizmu w panującej wzorcowości nauk przyrodniczych. Racjonalność świata „more geometrico” 70 § 11 Dualizm jako powód nieuchwytności problemów rozumu, jako założenie specjalizacji nauk, jako podstawa naturalistycznej psychologii . 72 § 12 Całościowa charakterystyka nowożytnego fizykalistycznego racjonalizmu 76 § 13 Pierwsze trudności fizykalistycznego naturalizmu w psychologii: nieuchwytność wytwórczej (leistender) subiektywności 79 § 14 Wstępna charakterystyka obiektywizmu i transcendentalizmu. Walka tych dwu idei jako sens nowożytnej historii ducha . 81 § 15 Refleksja na temat metody naszego sposobu historycznych rozważań 83 § 16 Kartezjusz jako praustanawiający zarówno nowożytnej idei obiektywistycznego racjonalizmu, jak i rozsadzającego ją transcendentalnego motywu . 87 § 17 Wycofanie się Kartezjusza do „ego cogito”. Wykładnia sensu kartezjańskiej epoché . 89 § 18 Autodezinterpretacja Kartezjusza: psychologistyczne zafałszowanie czystego ego uzyskanego dzięki epoché . 94 § 19 Priorytetowe zainteresowanie Kartezjusza obiektywizmem jako powód jego autodezinterpretacji . 97 § 20 „Intencjonalność” u Kartezjusza . 99 § 21 Kartezjusz jako punkt wyjścia dla obu linii rozwojowych: racjonalizmu oraz empiryzmu 100 § 22 Naturalistyczno-teoriopoznawcza psychologia Locke’a . 101 § 23 Berkeley. Psychologia Davida Hume’a jako fikcjonalistyczna teoria poznania: „bankructwo” filozofii i nauki . 104 § 24 Autentyczny filozoficzny motyw zachwiania obiektywizmu ukryty w niedorzeczności Hume’owskiego sceptycyzmu . 107 § 25 „Transcendentalny” motyw w racjonalizmie: Koncepcja filozofii transcendentalnej Kanta . 110 § 26 Wstępne omówienie prowadzącego nas pojęcia tego, co „transcendentalne” 118 § 27 Filozofia Kanta i jego następców w perspektywie naszego przewodniego pojęcia tego, co „transcendentalne”. Zadanie postawy krytycznej . 120 III WYJAŚNIENIE PROBLEMU TRANSCENDENTALNEGO ORAZ ODNIESIONA DO TEGO FUNKCJA PSYCHOLOGII A. Droga do fenomenologii transcendentalnej poprzez pytanie o dany z góry świat życia codziennego § 28 Niewypowiedziane „założenie” Kanta: obowiązujący jako oczywisty otaczający świat życia codziennego . 125 § 29 Świat życia codziennego da się odsłonić jako królestwo subiektywnych fenomenów, które pozostają „anonimowe” 135 § 30 Brak metody naocznie-wykazującej jako powód mitycznych konstrukcji Kanta 138 § 31 Kant i niewystarczalność ówczesnej psychologii. Nieprzejrzystość odróżnienia pomiędzy transcendentalną subiektywnością a duszą 141 § 32 Możliwość ukrytej prawdy w filozofii transcendentalnej Kanta: problem „nowego wymiaru”. Antagonizm pomiędzy „życiem powierzchniowym” a „życiem głębokim” 144 § 33 Problem „świata życia codziennego” jako problem częściowy w ogólnym problemie obiektywnej nauki . 148 § 34 Ekspozycja problemu nauki o świecie życia codziennego . 151 a) Różnica pomiędzy nauką obiektywną a nauką w ogóle 151 b) Użycie subiektywno-relatywnych doświadczeń dla nauk obiektywnych oraz nauka o nich . 153 c) Czy to, co subiektywno-relatywne, jest przedmiotem psychologii? 154 d) Świat życia codziennego jako uniwersum zasadniczej możliwości unaocznienia – „obiektywnie-prawdziwy” świat jako zasadniczo nienaoczna, „logiczna” podbudowa 155 e) Obiektywne nauki jako twory subiektywne pewnej szczególnej teoretyczno-logicznej praktyki, należącej jako taka do pełnej konkretności świata życia codziennego . 157 f) Problem świata życia codziennego nie jako problem lokalny, lecz raczej jako uniwersalny problem filozoficzny 160 § 35 Analityka transcendentalnej epoché. Pierwszy [krok]: epoché od obiektywnej nauki 165 § 36 W jaki sposób po przeprowadzeniu epoché, która wyłącza nauki obiektywne, świat życia codziennego może stać się tematem nauki? Zasadnicze odróżnienie pomiędzy obiektywno-logicznym apriori oraz apriori świata życia codziennego 168 § 37 Formalnie najogólniejsze struktury świata życia codziennego: rzecz i świat z jednej strony, z drugiej świadomość rzeczy . 173 § 38 Dwa możliwe zasadnicze sposoby tematyzowania świata życia codziennego: naiwnie-naturalne nastawienie wprost oraz idea konsekwentnie refleksyjnego nastawienia na [owo] jak subiektywnego sposobu dania świata życia codziennego oraz jego obiektów . 175 § 39 Swoistość transcendentalnej epoché jako totalnej przemiany naturalnego nastawienia życiowego . 181 § 40 Trudności [dotyczące] autentycznego sensu dokonania totalnej epoché. Pokusa, aby dezinterpretować ją jako dokonujące się krok po kroku powstrzymanie się od wszelkich pojedynczych obowiązywań 182 § 41 Autentyczna transcendentalna epoché umożliwia „transcendentalną redukcję” – odkrycie i zbadanie transcendentalnej korelacji świata i świadomości świata . 185 § 42 Zadanie konkretnego szkicu dróg faktycznego przeprowadzenia redukcji transcendentalnej . 187 § 43 Charakterystyka nowej drogi do redukcji w odróżnieniu od „drogi kartezjańskiej” 189 § 44 Świat życia codziennego jako temat teoretycznego zainteresowania, które określone jest przez uniwersalną epoché w stosunku do rzeczywistości rzeczy świata życia codziennego . 191 § 45 Początki konkretnej interpretacji danych naoczności zmysłowej wziętej czysto jako taka . 193 § 46 Uniwersalne apriori korelacji 196 § 47 Wskazanie na dalsze kierunki badań: subiektywne fenomeny podstawowe kinestezy, zmian obowiązywania, świadomości horyzontalnej oraz uwspólnotowienia doświadczenia 199 § 48 Wszelki byt, każdego sensu i każdego regionu, jako indeks pewnego subiektywnego systemu korelatywnego 204 § 49 Prowizoryczne pojęcie konstytucji transcendentalnej jako „źródłowego tworzenia sensu”. Ograniczony do przykładów charakter dokonanych dotychczas analiz. Wskazanie na dalsze horyzonty naszej wykładni 207 § 50 Pierwsze uporządkowanie wszystkich problemów roboczych pod hasłem: ego – cogito – cogitatum . 211 § 51 Zadanie „ontologii świata życia codziennego” 214 § 52 Pojawienie się paradoksalnych niezrozumiałości. Konieczność nowego radykalnego namysłu 217 § 53 Paradoks subiektywności ludzkiej: bycie podmiote dla świata, a zarazem bycie obiektem w świecie . 223 § 54 Rozwiązania paradoksu 228 a) My, jako ludzie, i my, jako ostatecznie funkcjonująco-dokonujące podmioty . 228 b) Ja jako pra-ja (Ur-Ich) konstytuuję mój horyzont transcendentalnych innych jako współ-podmiotów w [ramach] transcendentalnej intersubiektywności konstytuującej świat . 230 § 55 Zasadnicza korekta naszego pierwszego dokonania epoché poprzez jej redukcję do absolutnie jedynego, ostatecznie funkcjonującego ego . 234 B. Droga do fenomenologicznej filozofii transcendentalnej wychodząca od psychologii § 56 Charakterystyka rozwoju filozoficznego po Kancie z punktu widzenia walki pomiędzy fizykalistycznym obiektywizmem oraz pojawiającym się wciąż na nowo „motywem transcendentalnym” 239 § 57 Fatalne w skutkach rozdzielenie filozofii transcendentalnej i psychologii 247 § 58 Związek i różnica pomiędzy psychologią a filozofią transcendentalną. Psychologia jako pole decyzji 255 § 59 Analiza przestawienia z nastawienia psychologicznego w transcendentalne. Psychologia „przed” i „po” fenomenologicznej redukcji. (Problem „wpływania”) 261 § 60 Powód porażki psychologii: założenia dualistyczne oraz fizykalistyczne . 264 § 61 Psychologia w napięciu pomiędzy (obiektywistyczno-filozoficzną) ideą nauki a postępowaniem empirystycznym: niemożliwość pogodzenia obu tych kierunków badań psychologicznych (psychofizycznych oraz „Psychologii na podstawie doświadczenia wewnętrznego”) 267 § 62 Wstępne omówienie niedorzeczności zasadniczego zrównania dusz i ciał jako realności: wskazanie na zasadniczą różnicę czasowości, przyczynowości, indywiduacji w przypadku rzeczy przyrody oraz duszy 269 § 63 Problematyczność pojęcia „doświadczenia zewnętrznego” i „wewnętrznego”. Dlaczego doświadczenie cielesnych rzeczy świata życia codziennego, jako doświadczenie czegoś „czysto subiektywnego”, nie należy dotąd do tematu psychologii? 274 § 64 Kartezjański dualizm jako powód tego paralelizmu. – W schemacie [dzielącym] nauki [na] opisowe i wyjaśniające uprawniony jest tylko [jego] najogólniejszy formalny [aspekt] 276 § 65 Sprawdzian uprawnienia empirycznie ugruntowanego dualizmu poprzez wżycie się w faktyczne postępowanie psychologa i fizjologa . 281 § 66 Świat wspólnego doświadczenia, jego regionalna typika i możliwe w niej uniwersalne abstrakcje: „przyroda” jako korelat uniwersalnej abstrakcji, problem „abstrakcji uzupełniającej” 284 § 67 Dualizm ugruntowanych w doświadczeniu abstrakcji. Historyczny wpływ podejścia empirystycznego (od Hobbesa do Wundta). Krytyka empiryzmu danych . 288 § 68 Zadanie czystej wykładni świadomości jako takiej: uniwersalna problematyka intencjonalności. (Brentana próba reformy psychologii) 292 § 69 Psychologiczna metoda podstawowa „fenomenologiczno-psychologicznej redukcji”. (Pierwsza charakterystyka: 1. intencjonalne odniesienie oraz epoché, 2. poziomy psychologii opisowej, 3. ustanowienie „niezainteresowanego obserwatora”) 295 § 70 Trudności „psychologicznej abstrakcji”. (Paradoks „przedmiotu intencjonalnego”, intencjonalny pra-fenomen „sensu”) 302 § 71 Niebezpieczeństwo dezinterpretacji „uniwersalności” fenomenologiczno-psychologicznej epoché. Rozstrzygające znaczenie prawidłowego zrozumienia . 306 § 72 Stosunek transcendentalnej psychologii do transcendentalnej fenomenologii jako autentyczny dostęp do czystego samopoznania. Ostateczne usunięcie obiektywistycznego ideału w nauce o duszy . 322 § 73 [Słowo końcowe:] Filozofia jako autorefleksja człowieczeństwa, samourzeczywistnienie rozumu 332 Indeks nazwisk 341 360 stron, Format: 12.3x18.7cm, oprawa miękka
Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy pocztą e-mail lub telefonicznie, |
