EUROPEJSKA WSPÓŁPRACA ZBROJENIOWA ŚLEDŹ P. Bankowa.pl

Europejska współpraca zbrojeniowa

Książka, badając obszar polityki zbrojeniowej, ukazuje kluczowe czynniki oraz okoliczności sprzyjające lub hamujące rozwój Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej, a przez to również integrację europejską w wymiarze politycznym. Analiza ma charakter międzypoziomowy – prowadzona jest zarówno w odniesieniu do wymiaru wspólnotowego, jak i z perspektywy wybranych państw członkowskich.Jest to książka o charakterze solidnej diagnozy naukowej. Przedstawia w bogato udokumentowanej formie ewolucję polityki zbrojeniowej, w tym współpracę zbrojeniową, z praktycznym odniesieniem jej do warunków europejskich. Zawiera szerokie omówienia wszystkich najważniejszych kwestii bezpośrednio i pośrednio związanych z tematem polityki zbrojeniowej. Praca może być bardzo dobrym przewodnikiem w pogłębionych studiach tej problematyki, a także pomocnym źródłem dla praktyki bezpieczeństwa europejskiego. Może więc być wykorzystana nie tylko w nauce i dydaktyce, lecz także w procesie praktycznego kierowania bezpieczeństwem narodowym.

z recenzji gen. prof. dr. hab. Stanisława Kozieja

Monografia dr. Piotra Śledzia została przygotowana na solidnej podstawie źródłowej, wykorzystuje wielojęzyczną literaturę i ją prawidłowo analizuje. (...) Pożądane jest (...), aby z jej treścią zapoznały się osoby zajmujące kierownicze stanowiska w organach państwa odpowiedzialnych za obronność i współpracę międzynarodową w tej dziedzinie oraz w polskim przemyśle zbrojeniowym.

z recenzji dr. hab. Pawła Soroki, prof. ucz.

Piotr Śledź – doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie (2021), pracownik badawczo-dydaktyczny Katedry Studiów Strategicznych i Bezpieczeństwa Międzynarodowego Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania badawcze obejmują bezpieczeństwo międzynarodowe w wymiarze politycznym i militarnym, w szczególności: bezpieczeństwo europejskie, zbrojenia, przemysł obronny i handel bronią, kontrolę zbrojeń i rozbrojenie, problematykę broni nuklearnej, problemy bezpieczeństwa związane z rozwojem nowych technologii (cywilnych i wojskowych) oraz bezpieczeństwo w teorii stosunków międzynarodowych. Współautor podręcznika Bezpieczeństwo międzynarodowe (wyd. II zmienione i rozszerzone, z R. Kuźniarem i wsp., 2020) oraz kilkunastu artykułów w czasopismach (m.in. „Stosunki Międzynarodowe – International Relations” czy „Sprawy Międzynarodowe”) i rozdziałów w publikacjach zbiorowych (Rocznik Strategiczny, edycje 2019/20 i 2020/21).

Wykaz skrótów
Wstęp

1. Charakterystyka międzynarodowej współpracy zbrojeniowej
1.1. Istota współpracy zbrojeniowej
1.1.1. Problemy definicyjne
1.1.2. Międzynarodowa współpraca w dziedzinie zbrojeń jako zjawisko sui generis
1.1.2.1. Wymiar polityczny
1.1.2.2. Wymiar gospodarczy
1.2. Międzynarodowa współpraca zbrojeniowa w ujęciu teoretycznym
1.2.1. Międzynarodowa ekonomia polityczna a zbrojenia
1.2.1.1. Wydatki zbrojeniowe a wskaźniki makroekonomiczne
1.2.1.2. Kompleks wojskowo-przemysłowy
1.2.2. Formy współpracy: pomiędzy międzyrządowością a instytucjonalizmem

2. Zagadnienie współpracy zbrojeniowej w praktyce funkcjonowania Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej przed ustanowieniem Europejskiej Agencji Obrony
2.1. Zarys historyczny współpracy w zakresie zbrojeń w Europie okresu zimnej wojny
2.1.1. Dwustronne i wielostronne programy zbrojeniowe
2.1.2. Kwestia zbrojeń w praktyce NATO okresu zimnej wojny
2.1.3. Pierwsze europejskie próby ustrukturyzowania współpracy zbrojeniowej - Finabel, Eurogrupa, IEPG
2.1.4. Działania na forum Wspólnot Europejskich
2.2. Kontekst instytucjonalizacji współpracy państw UE w dziedzinie uzbrojenia
2.2.1. Pozimnowojenne przemiany struktury przemysłu zbrojeniowego
2.2.1.1. Pierwsza wojna w Zatoce i Revolution in Military Affairs
2.2.2. Dominacja Stanów Zjednoczonych i rozszerzenie NATO
2.2.3. Wojny na Bałkanach
2.2.4. Intensyfikacja procesów integracyjnych w Europie
2.2.4.1. Ogólny kontekst
2.2.4.2. Początki Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony
2.2.4.2.1. EPBiO/WPBiO w ramach WPZiB UE
2.3. Debaty towarzyszące instytucjonalizacji europejskiej współpracy zbrojeniowej
2.3.1. Współpraca zbrojeniowa jako element zwiększania zdolności obronnych państw Unii Europejskiej
2.3.2. Konsolidacja europejskiego przemysłu zbrojeniowego a zwiększanie szans dla krajowych producentów
2.3.3. Kształt prawno-instytucjonalny współpracy państw UE w zakresie zbrojeń
2.3.4. Rola NATO i Stanów Zjednoczonych

3. Ramy prawno-instytucjonalne europejskiej współpracy zbrojeniowej na poziomie wspólnotowym
3.1. Miejsce europejskiej współpracy zbrojeniowej w kompetencjach organów Unii Europejskiej
3.1.1. Europejska Agencja Obrony
3.1.1.1. Charakterystyka struktury EDA
3.1.1.2. Kompetencje i zadania
3.1.1.3. Zasady finansowania
3.1.2. Pozostałe instytucje UE
3.2. Ramy prawne
3.2.1. Europejska współpraca zbrojeniowa a prawo pierwotne Unii Europejskiej
3.2.2. Dyrektywy obronne z lat 2004, 2009 i 2014
3.2.3. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE
3.2.4. Dorobek Rady Unii Europejskiej w kwestii eksportu uzbrojenia
3.2.5. Akty o charakterze opinii i zaleceń
3.3. Aktualny kształt instytucjonalny unijnej współpracy w zakresie zbrojeń w odniesieniu do dyskusji towarzyszących powołaniu jej do życia oraz pierwotnych założeń

4. Realizacja celów i założeń współpracy w zakresie zbrojeń na szczeblu wspólnotowym
4.1. Miejsce zagadnienia współpracy zbrojeniowej w ramach Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej
4.2. Najważniejsze cele i wyzwania dla europejskiej współpracy zbrojeniowej oraz ich realizacja na poziomie wspólnotowym
4.2.1. Rozwój i koordynacja zdolności obronnych państw UE
4.2.1.1. Harmonizacja zdolności obronnych państw UE
4.2.1.2. Wspólne plany zbrojeniowe
4.2.2. Budowa wspólnego europejskiego rynku uzbrojenia i ujednolicenie polityki eksportu broni
4.2.2.1. Liberalizacja handlu elementami uzbrojenia
4.2.2.2. Tworzenie wspólnego reżimu zamówień obronnych
4.2.2.3. Harmonizacja polityk eksportu broni
4.2.3. Działania na rzecz rozwoju europejskiego przemysłu zbrojeniowego
4.2.3.1. Koordynacja i wspieranie europejskich programów badawczo-rozwojowych w dziedzinie technologii wojskowej
4.2.3.2. Ułatwianie transnarodowej współpracy podmiotów komercyjnych
4.2.4. Współpraca UE z NATO i USA w zakresie uzbrojenia
4.3. Przewartościowania natury politycznej jako kontekst ewolucji współpracy państw UE w zakresie uzbrojenia w ramach EPBiO/WPBiO
4.3.1. Kryzys wewnętrzny NATO po agresji USA na Irak
4.3.2. Kryzys finansowy po 2007 r.
4.4. Ocena stopnia zaawansowania działań UE w poszczególnych obszarach składających się na całość zagadnienia europejskiej współpracy zbrojeniowej

5. Miejsce państw o wysokich potencjałach przemysłu obronnego w ramach europejskiej współpracy zbrojeniowej na przykładach Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec
5.1. Ramowy zarys środowiska bezpieczeństwa i kultur strategicznych
5.2. Miejsce polityk zbrojeniowych
w narodowych strategiach bezpieczeństwa
5.3. Charakterystyka polityk zbrojeniowych
5.3.1. Skala i struktura krajowych przemysłów zbrojeniowych
5.3.2. Najważniejsze koncerny obronne i ich relacje z władzami państwowymi
5.3.2.1. Wybór najważniejszych przedsiębiorstw zbrojeniowych
5.3.2.2. Relacje na linii państwo-koncerny obronne
5.3.3. Polityka eksportowa i importowa w dziedzinie uzbrojenia
5.3.3.1. Kierunki eksportu i importu broni
5.3.3.2. Rola zamówień na rynek wewnętrzny
5.4. Stosunek do WPBiO par excellence, w tym do europejskiej współpracy zbrojeniowej
5.5. Określenie roli największych unijnych producentów i eksporterów broni w kształtowaniu działań UE w tym zakresie
5.6. Współpraca zbrojeniowa poza instytucjami unijnymi
5.6.1. Działania bilateralne
5.6.1.1. Współpraca wzajemna
5.6.1.2. Współpraca z innymi państwami
5.6.2. NATO
5.6.3. Inicjatywy subregionalne i wielostronne
5.6.3.1. OCCAR

6. Miejsce państw o średnich potencjałach przemysłu obronnego w ramach europejskiej współpracy zbrojeniowej na przykładach Polski, Czech i Grecji
6.1. Ogólny zarys środowiska bezpieczeństwa i kultur strategicznych
6.2. Miejsce polityk zbrojeniowych w narodowych strategiach bezpieczeństwa
6.3. Charakterystyka polityk zbrojeniowych
6.3.1. Skala i struktura krajowych przemysłów zbrojeniowych
6.3.2. Najważniejsze koncerny obronne i ich relacje z władzami państwowymi
6.3.2.1. Wybór najważniejszych przedsiębiorstw zbrojeniowych
6.3.2.2. Relacje na linii państwo-koncerny obronne
6.3.3. Polityki eksportu i importu broni
6.4. Oczekiwania wobec europejskiej współpracy zbrojeniowej i WPBiO oraz wkład w ich realizację
6.5. Współpraca zbrojeniowa poza instytucjami unijnymi
6.5.1. NATO
6.5.2. Działania bilateralne
6.5.3. Inicjatywy subregionalne

7. Polityka państw względem europejskiej współpracy zbrojeniowej a Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony UE - wnioski generalne
7.1. Determinanty uczestnictwa państw UE we współpracy w zakresie uzbrojenia na poziomie wspólnotowym
7.1.1. Ograniczenia immanentne
7.1.2. Priorytety strategiczne
7.1.3. Czynniki gospodarcze
7.1.4. Potencjał przemysłu zbrojeniowego
7.1.5. Zdolność do kształtowania agendy europejskiej współpracy zbrojeniowej
7.2. Rozbieżności oczekiwań badanych państw wobec europejskiej współpracy w zakresie uzbrojenia
7.2.1. Interesy wynikające z polityki bezpieczeństwa
7.2.2. Interesy gospodarcze
7.3. Wpływ działań prowadzonych w UE na polityki zbrojeniowe badanych państw
7.4. Polityki eksportu i importu broni państw członkowskich UE
7.5. Kontekst WPBiO - reprezentatywność zagadnienia współpracy zbrojeniowej i wnioski generalne

Zakończenie
Bibliografia
Spis rysunków i tabel
Indeks nazwisk

380 stron, Format: 16.5x23.5cm, oprawa miękka

Po otrzymaniu zamówienia poinformujemy pocztą e-mail lub telefonicznie,
czy wybrany tytuł polskojęzyczny lub anglojęzyczny jest aktualnie na półce księgarni.