Filozofia polityczna Immanuela Kanta
Zdaniem Jakuba Szczepańskiego Kantowską filozofię polityczną cechuje przekonanie o
„prowizorycznym” charakterze polityki. Jest ono wyrazem uwzględnienia w filozoficznej
refleksji obu wymiarów polityki, tj. jej pragmatycznego, empirycznego wymiaru oraz sfery
jej powszechnej normatywności, a zatem wymiaru niejako idealnego. Kant – podobnie jak
wszyscy myśliciele polityczni niezgadzający się ze skrajnie politycznie realistycznym i
„fatalistycznym” stanowiskiem, według którego sens politycznej filozofii polega
jedynie na godzeniu się z faktami i poszukiwaniu skuteczności w polityce – uważa, że
filozoficzna refleksja nad polityką powinna wskazywać cele, które ostatecznie mają
charakter moralny lub też – mówiąc ściślej – normatywny i idealny. Zadaniem
filozofa nie jest bowiem wyłącznie „bierna” refleksja nad faktami, lecz także
formułowanie recept na udoskonalanie polityki, recept nieograniczonych jedynie do
powiększania jej bieżącej skuteczności. Stanowi to zresztą „odwieczny” dylemat
filozofii politycznej, która zazwyczaj nie pozostaje wyłącznie na płaszczyźnie celów
„hipotetycznych”, jak można to określić, posługując się przez analogię znanym
terminem Kantowskim.
Z recenzji dr. hab. Macieja Chmielińskiego, prof. UŁ
Jakub Szczepański
– adiunkt w Zakładzie Historii Filozofii Instytutu
Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmuje się zagadnieniami z zakresu historii
filozofii nowożytnej oraz historii filozofii politycznej. Interesuje się również różnymi
aspektami filozofii politycznej Immanuela Kanta. Napisał Polityczną władzę sądzenia
(2009). Publikował swoje teksty m.in. na łamach „Przeglądu Politycznego”, „Archiwum
Historii Filozofii i Myśli Społecznej”, „Estetyki i Krytyki”, a także w wielu
pracach zbiorowych.
208 stron, Format: 16.0x23.0cm, oprawa miękka