Książka skupia się na pewnym rodzaju spokojnego dialogu z pacjentem,
zwanym wywiadem motywującym (ang. motivational interviewing, w skrócie MI), który
okazał się efektywnym sposobem dopingowania pacjentów do zmiany różnego rodzaju
ryzykownych dla zdrowia zachowań.
Kliniczna metoda wywiadu motywującego została opisana po raz pierwszy w 1983 r.
Początkowo wykorzystywano ją do pracy z osobami z problemem alkoholowym. Niska motywacja
tych pacjentów jest częstą przeszkodą w ich terapii. Począwszy od roku 1990, metodę
tę zaczęto testować przy innych problemach zdrowotnych, szczególnie chorobach
przewlekłych, w których zmiana zachowań i nawyków oraz wzmocnienie motywacji chorego
są szczególnie pożądane. Wykorzystanie wywiadu motywującego przyniosło pozytywne
efekty w walce z: chorobą sercowo-naczyniową, cukrzycą, nadciśnieniem, psychozą,
uzależnieniem od hazardu, stosowaniem niewłaściwej diety oraz zakażeniem wirusem HIV.
Książka ta została napisana, aby pomóc wszystkim tym pracownikom sektora
ochrony zdrowia, którzy w swojej praktyce zawodowej prowadzą z pacjentami czy
podopiecznymi rozmowy na temat zmiany ryzykownych zachowań i nawyków na postępowanie
prozdrowotne.
Do tej szerokiej grupy można zaliczyć m.in.:
•Lekarzy
•Psychologów
•Terapeutów
•Pielęgniarki i położne
•Konsultantów medycznych
•Dietetyków
•Edukatorów zdrowia
•Kapelanów szpitalnych
•Pracowników socjalnych.
Wywiad motywujący nie służy do manipulowania ludźmi, skłaniania ich ku
czemuś, czego sami by nie chcieli. Przeciwnie, jest to umiejętność i styl pracy
lekarza, który potrafi wzbudzić u chorego pozytywną motywację do zmiany postaw na
takie, które służą jego zdrowiu. Lekarz podejmuje tu rolę przewodnika, a nie
kierownika, partnera w tańcu, a nie zapaśnika. W takim samym stopniu wymagane jest
słuchanie chorego, co mówienia do niego. Istotę wywiadu motywującego stanowi:
współpraca, sugestia i poszanowanie autonomii pacjenta.
Gdy pacjentowi brakuje motywacji, aby stosować się do słusznych zaleceń lekarza,
często sądzi się, że problem leży po stronie chorego, a więc nie ma na to wpływu.
Osąd ten jest jednak zwykle nieprawdziwy. Punktem wyjścia do rozważań w tej książce
jest przekonanie, że motywację do zmiany zachowań można kształtować, w
szczególności w relacji z drugą osobą.
Sposób rozmowy z pacjentem w znacznym stopniu wpływa na jego motywację. Wszyscy mamy
swoje dążenia i aspiracje, nie ma osób zupełnie niezmotywowanych. Lekarz, decydując
się na terapię z zastosowaniem techniki wywiadu motywującego, wnosi do leczenia
zupełnie nową jakość. Wpływa na długotrwałą zmianę postaw pacjenta, a w
konsekwencji na poprawę stanu jego zdrowia.
264 strony, oprawa miękka
